Προσφέρουμε μια σειρά εξειδικευμένων προϊόντων που Ικανοποιούν πλήρως τις ανάγκες κάθε εκτροφής, από τον απογαλακτισμό μέχρι την αναπαραγωγή. Τα αιγοπρόβατα χρειάζονται μια ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε ενέργεια, πρωτεΐνες και βιταμίνες, με στόχο την υγιή τους ανάπτυξη και την αύξηση των παραγωγικών τους επιδόσεων σε γάλα και κρέας.
ΚΑΖΑΚΟΣ Δ. & Γ. ΟΕ

Διατροφή Προβάτων

Σύµφωνα µε τα επίσηµα στοιχεία της Eurostat, η χώρα µας καταλαµβάνει την 4η θέση στην Ευρώπη στον κλάδο της προβατοτροφίας. Το ζωικό κεφάλαιο αγγίζει τα 8,0 εκατ. πρόβατα, ενώ η παραγωγή πρόβειου γάλακτος περίπου τους 530.000 τόνους. Όσον αφορά την κάλυψη των αναγκών της εγχώριας αγοράς σε πρόβειο κρέας, ξεπερνάει το 80% (σ.σ. µε τάσεις µείωσης) και µόνο ένα µικρό ποσοστό εξάγεται σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία και η Γερµανία. Σύµφωνα µε στοιχεία του Παγκόσµιου Oργανισµού Τροφίµων και Γεωργίας (FAO), η Κίνα ηγείται στην παραγωγή πρόβειου κρέατος, µε ποσοστό 24%. Ακολουθούν η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία µε ποσοστά 8% και 5% αντίστοιχα. Στην 6η θέση παγκοσµίως και 1η σε ευρωπαϊκό έδαφος βρίσκεται η Μεγάλη Βρετανία µε ποσοστό 3% της παγκόσµιας παραγωγής πρόβειου κρέατος και 23 εκατ. ζώα. Ακολουθούν η Ισπανία µε περίπου 16,5 εκατ. πρόβατα, η Ρουµανία µε 10 εκατ., η Ελλάδα µε 8 εκατ. και η Ιταλία µε 7 εκατ. ζώα.
Ο ζωικός πληθυσµός της χώρας µας (ασχολούνται περίπου 84.000 κτηνοτρόφοι),έχει τη δυνατότητα να παράγει περίπου 530.000 τόνους γάλα (από το οποίο παράγονται 95.000 τόνοι φέτα,10.000 τόνοι λοιπά τυριά και 10.000 τόνοι παραδοσιακό γιαούρτι), ενώ ετησίως σφάζονται περίπου 3 εκατ. αρνιά. Σημαντική μείωση όμως σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια και αυτό οφείλεται σε τρείς λόγους: Ο πρώτος λόγος είναι πως κάποιοι µεγάλοι σε ηλικία κτηνοτρόφοι πλέον τα παρατάνε,ο δεύτερος ότι πολλόι προβατοτρόφοι δεν µπορούν να αντεπεξέλθουν µε την τρέχουσα τιµή του γάλακτος(0,90 λεπτά/κιλό κατά μ.ο.) και τρίτος το κόστος παραγωγής με το 25% του συνολικού κόστους στην εκτροφή προβάτων να είναι η ενέργεια (ρεύµα, πετρέλαιο).Χαρακτηριστικό παράδειγµα αποτελεί το γεγονός πως πριν από 5-6 χρόνια το µεν πετρέλαιο ήταν 50% κάτω από ό,τι σήµερα, ενώ η τιµή του ρεύµατος έχει τριπλασιαστεί.Συνυπολογίζοντας και τα έξοδα των ζωοτροφών,οι τιμές των οποίων έχουνε αυξηθεί τα τελευταία 10 χρόνια, το κόστος εκτροφής ανά ζώο είναι υψηλό και κυµαίνεται από 170 έως 280 ευρώ τον χρόνο.
Η προβατοτροφία στη χώρα μας βασίζεται παραδοσιακά στις εκτατικές και ημιεκτατικές εκμεταλλεύσεις. Η ιδιαίτερη χλωρίδα των βοσκοτόπων της Ελλάδας είναι αυτή που κάνει τα γαλακτοκομικά προϊόντα να έχουν υψηλή προστιθέμενη αξία. Οι χρησιμοποιούμενες, όμως, πεδινές, ημιορεινές και ορεινές βοσκήσιμες εκτάσεις χαρακτηρίζονται από μικρή παραγωγικότητα και σύντομη βλαστική περίοδο (3 έως 4 μήνες στα πεδινά και 4 έως 5 μήνες στα ορεινά) ενώ στις περισσότερες βοσκήσιμες εκτάσεις της χώρας μας σήμερα δεν εφαρμόζεται κανένα σύστημα διαχείρισης, κυρίως επειδή το 80% αυτών είναι κοινοτικές ή κρατικές, με αποτέλεσμα στην πλειοψηφία τους να είναι υποβαθμισμένες.
Η διατροφή αποτελεί βασικό στοιχείο της εκτροφής όλων των παραγωγικών ζώων αφού επηρεάζει άμεσα τις αποδόσεις και την υγεία τους,ειδικότερα των προβάτων αποτελεί ίσως το πλέον πολύπλοκο και δύσκολο κομμάτι της διαχείρισης ενός κοπαδιού και αυτό γιατί αντιπροσωπεύει το 50-60 % περίπου των δαπανών μίας κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης και αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της υγείας των ζώων της εκτροφής.

Η διατροφή των ζώων απαιτείται να είναι:

ισορροπημένη ως προς τα θρεπτικά συστατικά που περιέχει
προσαρμοσμένη στις πεπτικές και μεταβολικές ανάγκες του ζώου ανάλογα με την παραγωγική φάση που βρίσκεται το κοπάδι
ασφαλής για την υγεία των ζώων και παραγόμενων προϊόντων, καθαρή και ελκυστική
Οι ζωοτροφές γενικά διακρίνονται σε χονδροειδείς και συμπυκνωμένες και τα κύρια χαρακτηριστικά της κάθε κατηγορίας είναι:

Χονδροειδείς Ζωοτροφές Συμπυκνωμένες Ζωοτροφές
Υψηλό ποσοστό κυτταρινών
Μεγάλος όγκος
Χαμηλή πεπτικότητα
Φτωχές σε πεπτή ενέργεια
Χαμηλή πυκνότητα Φτωχές σε κυτταρίνες
Μικρός όγκος
Υψηλή πεπτικότητα
Πλούσιες σε πεπτή ενέργεια
Υψηλή πυκνότητα
Η ορθή διατροφή των προβάτων στηρίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην εμπειρία του κάθε κτηνοτρόφου,που πρέπει απαραίτητα να ξέρει πολύ καλά τα ζώα που έχει και τις δυνατότητες παραγωγής τους,αλλά και να συνυπολογίζει τους εξής παράγοντες:

Την μορφή, τον τύπο και τον τρόπο χορήγησης του σιτηρεσίου
Την ποιότητα των χονδροειδών ζωοτροφών
Την αναλογία συμπυκνωμένες/χονδροειδείς ζωοτροφές στο σιτηρέσιο
Την περιεκτικότητα του σιτηρεσίου σε πρωτεΐνες
Την ηλικία των ζώων
Το φυσιολογικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται
Την διαθεσιμότητα, την ποιότητα και την επαρκή κατανάλωση νερού
Οι Χονδροειδείς ζωοτροφές περιλαμβάνουνε τις βοσκές,τους λοιμώνες,τα σανά και τα ενσιρώματα. Αποτελούνε την βάση της διατροφής όλων των μηρυκαστικών διότι εκτός από τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά(ενέργεια,πρωτείνη)παρέχουνε στα ζώα τις απολύτως απαραίτητες για την λειτουργία της πέψης,τις κυτταρίνες. Χωρίς κυτταρίνες είναι αδύνατη η ομαλή ανάπτυξη και λειτουργία της μικροβιακής χλωρίδας της μεγάλης κοιλίας.Η υπερβολική τους όμως χορήγηση μπορεί να επιφέρει μείωση της παραγωγής,μείωση της πεπτικότητας και ταυτόχρονη αποβολή των επιπλέον κυτταρινών μέσω των κοπράνων.Επομένως η ποσότητα και η ποιότητα των κυτταρινών έχουνε καθοριστικό ρόλο στον οργανισμό των ζώων,γι αυτό και η ποιότητα των χονδροειδών τροφών θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική.
Οι Συμπυκνωμένες ζωοτροφές είναι αυτές που στη μονάδα βάρους περιέχουν πολλά θρεπτικά συστατικά πεπτή ενέργεια και πρωτείνη. Τέτοιες είναι οι δημητριακοί καρποί (καλαμπόκι, κριθάρι, στάρι, βρώμη,), οι σπόροι ψυχανθών (βίκος, μπιζέλια, λούπινα κ.λ.π) και τα υποπροϊόντα των γεωργικών βιομηχανιών (πίτυρα, άλευρα, βαμβακόπιττα,σογιάλευρο κ.λ.π)

Οι ζωοτροφές, οι οποίες πρόκειται να χρησιμοποιηθούν στα σιτηρέσια, εξετάζονται ως προς την καταλληλότητα για το είδος του ζώου και την παραγωγική του κατεύθυνση, αλλά και ως προς την ελκυστικότητα και την επίδραση τους στην υγεία του ζώου καθώς και την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων. Η χημική σύσταση των ζωοτροφών προσδιορίζεται με χημική ανάλυση κατόπιν επιμελούς δειγματοληψίας. Τα σιτηρέσια που χορηγούνται θα πρέπει να καλύπτουν τις ανάγκες των ζώων σε ενέργεια, πρωτεΐνες, βιταμίνες και ανόργανες ουσίες. Οι ανάγκες αυτές εξαρτώνται από το σωματικό βάρος (ΣΒ) των προβατίνων και ειδικότερα από το φυσιολογικό στάδιο στο οποίο βρίσκονται, π.χ. στάδιο κυοφορίας, στάδιο γαλακτικής περιόδου και επίπεδο γαλακτοπαραγωγής. Επιπλέον, στο σιτηρέσιο θα πρέπει να προστίθενται αλάτι, σόδα, φωσφορικό μονοασβέστιο,φωσφορικό διασβέστιο και μέσω των ισορροπιστών τα απαραίτητα στοιχεία βιταμινών και ιχνοστοιχείων.
Οι κρίσιμες περίοδοι του αναπαραγωγικού και παραγωγικού κύκλου των προβάτων και αιγών που απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή ως προς τη διατροφή, είναι: η περίοδος των οχειών, η περίοδος της εγκυμοσύνης (τελευταίος μήνας) και η εναρκτήρια φάση της γαλακτοπαραγωγής.

Ξηρά Περίοδος

Η διατροφή των προβάτων κατά την ξηρά περίοδο στηρίζεται κυρίως στη βοσκή των.Κατά τη θερινή όμως εποχή όπου γενικότερα στη χώρα μας επικρατεί ανομβρία και υψηλές θερμοκρασίες,η βοσκή είναι περιορισμένη με συνέπεια τα αιγοπρόβατα κατά κανόνα να μην ικανοποιούν τις βασικές θρεπτικές τους ανάγκες. Οι προβατίνες, έως τον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης, χρειάζονται περίπου 4 φορές περισσότερο νερό από ότι πριν από την εγκυμοσύνη. Το 70% της ανάπτυξης των αγέννητων αρνιών συντελείται σε αυτή την περίοδο, είναι αυξημένες οι ανάγκες σε θερμίδες και ενέργεια ώστε να ενισχυθεί η ανάπτυξη. Σε περίπτωση που τα έγκυα αιγοπρόβατα είναι παχιά, στόχος πρέπει να είναι το αδυνάτισμα τους με τον περιορισμό των ποσοτήτων τροφής(καλαμπόκι,σιτάρι) που τους χορηγούνται, έτσι ώστε να χαθεί το λίπος που βρίσκεται στο χώρο του στομάχου και να δημιουργηθεί χώρος για την ανάπτυξη των εμβρύων.Αξίζει να τονιστεί ότι η τοξαιμία της εγκυμοσύνης δημιουργείται όταν τα ζώα είναι παχιά και έχουν επιπλέον λίπη γύρω από τους νεφρούς και κάτω από τη ράχη.Τον κρίσιμο τελευταίο μήνα της κύησης, το έμβρυο γίνεται τόσο μεγάλο που καταλαμβάνει τον περισσότερο χώρο από εκείνον που καταλάμβανε ο προστόμαχος.Για τον λόγο αυτό απαιτείται τροφή πλούσια σε πρωτεΐνες και με μικρό όγκο(κόκκους) καθώς οι προβατίνες δυσκολεύονται να χωνέψουν αρκετή τροφή ώστε να συντηρήσουν τόσο τον εαυτό τους, όσο και το έμβρυο.Αν δεν λαμβάνονται αρκετές πρωτεΐνες και ενέργεια, χρησιμοποιούν υπερβολικές ποσότητες αποθηκευμένου λίπους, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει τοξαιμία.

Γαλακτοπαραγωγή

Η εναρκτήρια φάση της γαλακτοπαραγωγής των αιγοπροβάτων συνήθως συμπίπτει χρονικά με την χειμερινή περίοδο.Είναι η πιο κρίσιμη από πλευράς διατροφής,καθώς μπαίνουνε οι θεμέλιες βάσεις της ετήσιας παραγωγής γάλακτος.Κατά την περίοδο αυτή τα ζώα έχουν επιπρόσθετες ανάγκες κυρίως σε ενέργεια και πρωτεΐνη για να επιτευχτεί υψηλή παραγωγή γάλακτος. Στόχος της διατροφής, που τώρα πρέπει να είναι πιο επιθετική,είναι να βοηθήσει το ανέβασμα της γαλακτοπαραγωγής που αυτή τη περίοδο αυξάνεται ραγδαία.
Η υψηλότερη γαλακτοπαραγωγή συνήθως παρατηρείται από την 4η-5η εβδομάδα μετά τον τοκετό και στη συνέχεια σταθεροποιείται για τους επόμενους 3 μήνες.Στη συγκεκριμένη περίοδο, πολλοί παραγωγοί κάνουν το λάθος να ξεχνούν ότι το γάλα που καταναλώνουν τα νεογέννητα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στο παραγόμενο προϊόν της προβατίνας, συνεπώς θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό των αναγκών παραγωγής. Επίσης, κάποιοι παραγωγοί πιστεύουν πως ίσως είναι καλύτερο να ξεκινήσουν το βελτιωμένο σιτηρέσιο μετά την απομάκρυνση των νεογέννητων, δηλαδή μετά τον απογαλακτισμό. Ωστόσο, μια τέτοια τακτική οδηγεί σε μειωμένη γαλακτοπαραγωγή, καθώς μειώνονται κατά πολύ τα αποθέματα της προβατίνας και στη συνέχεια το ύψος της γαλακτοπαραγωγής δεν μπορεί να ανέβει εύκολα.Γενικά, την περίοδο αυτή θα πρέπει να χορηγείται το καλύτερης ποιότητας μίγμα γαλακτοπαραγωγής και παράλληλα οι καλύτερες Χονδροειδείς Ζωοτροφές, ούτως ώστε να καλύπτονται όσο γίνεται καλύτερα οι διατροφικές ανάγκες της προβατίνας για τη συντήρησή της, αλλά και τη γαλακτοπαραγωγή.
Από τον παρακάτω πίνακα μπορείτε να δείτε αναλυτικά την ημερήσια αναγκαία ποσότητα σύνθετης ζωοτροφής (μίγμα) που συνιστάται να δίνεται στα ζώα, ανάλογα με το βάρος τους και την απόδοσή τους σε γάλα.

Παραγωγή γάλακτος 0.5Kg 1.0Kg 1.5Kg 2.0Kg 2.5Kg 3.0Kg
Βάρος ζώου Τροφή Τροφή Τροφή Τροφή Τροφή Τροφή
40 kg 610 g 780 g 945 g 1110 g 1275 g 1445 g
50 kg 665 g 835 g 1000 g 1165 g 1335 g 1500 g
60 kg 725 g 890 g 1055 g 1225 g 1390 g 1555 g
70 kg 760 g 930 g 1095 g 1260 g 1430 g 1595 g
80 kg 810 g 980 g 1145 g 1310 g 1480 g 1645 g

Διατροφή Αιγών

Η αιγοτροφία (μαζί με την προβατοτροφία) στην Ελλάδα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους κλάδους της ζωικής παραγωγής. Οι γαιοφυσικές και οικονομικές συνθήκες της χώρας μας ευνοούσαν ανέκαθεν την ανάπτυξη της αιγοτροφίας. Το γίδινο γάλα και κρέας αποτελούσαν πάντα σημαντική πηγή πρωτεϊνών ζωικής προέλευσης για τους Έλληνες, που τους συνόδευε από κοντά στη μακραίωνη ιστορία τους με αμείωτη ένταση.. Ο αριθμός των ασχολούμενων με τον κλάδο νέων αιγοτρόφων, λόγω και των δύσκολων συνθηκών παραγωγής ή διαβίωσης, δεν είναι αρκετά μεγάλος, ώστε να αντικαταστήσει τους ήδη ηλικιωμένους αιγοτρόφους, που πρόκειται να αποσυρθούν από το επάγγελμα.
Οι εκτρεφόμενες στη χώρα μας αίγες στη μεγάλη τους πλειονότητα (>70%) ανήκουν στην εγχώρια ελληνική αίγα του τύπου Capra Prisca. Εκτρέφεται, επίσης, μικρός αριθμός (10,0%) καθαρόαιμων αιγών των φυλών Saanen, Alpine, και Toggenburg, καθώς και σημαντικός αριθμός (>25%) μιγάδων των φυλών αυτών και της φυλής Maltese με εγχώριες ελληνικές αίγες. Το εφαρμοζόμενο σύστημα εκτροφής είναι εντατικό ή ημιεντατικό για τις εγχώριες ελληνικές αίγες και τις μιγάδες και εντατικό για τις αίγες των καθαρόαιμων φυλών. Σημαντικός, όμως, αριθμός αιγών εκτρέφεται οικόσιτα. Έτσι, ανάλογα με το εφαρμοζόμενο σύστημα εκτροφής, οι ελληνικές αίγες διακρίνονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες, οι οποίες είναι οι εξής:

Οικόσιτα
Μη ποιμενικά μετακινούμενα
Ποιμενικά μετακινούμενα
Στη χώρα μας, η Περιφέρεια Θεσσαλίας κατέχει το μεγαλύτερο ποσοστό της ελληνικής παραγωγής αίγιου γάλακτος. Ειδικότερα, στη Θεσσαλία εκτρέφονται περίπου 3 εκατ. αιγοπρόβατα (εκ των οποίων περίπου 500 χιλιάδες βρίσκονται στην Ελασσόνα). Σύμφωνα με τους κτηνοτρόφους, ένας ικανοποιητικός αριθμός κατσικιών προκειμένου να ξεκινήσει κάποιος μία μονάδα και να είναι βιώσιμη, θα πρέπει να είναι γύρω στα 200. Η τιμή του κάθε ζώου κοστίζει από 100 μέχρι 120 ευρώ για τις κρεατοπαραγωγικές και μέχρι 150 ευρώ για βελτιωμένες γαλακτοπαραγωγικές φυλές.
Η διατροφή των αιγών στη χώρα μας βασίζεται σε μεγάλο ποσοστό στην βοσκή. Οι βοσκότοποι της χώρας μας παρέχουν θρεπτικές ουσίες μόνο κατά τη διάρκεια της Άνοιξης (Μάρτιο-Μάιο) και λιγότερο στις αρχές του καλοκαιριού, ενώ κατά τη διάρκεια των υπόλοιπων θερινών μηνών (Ιούλιο-Αύγουστο) και κατά το μεγαλύτερο διάστημα του φθινοπώρου η βοσκήσιμη ύλη είναι πολύ περιορισμένη (λόγω κλιματικών συνθηκών).

Οι κρίσιμες αναπαραγωγικές και παραγωγικές φάσεις των αιγοπροβάτων δεν συμπίπτουν με την εποχή της μέγιστης παραγωγής της βοσκήσιμης ύλης. Οι κρίσιμες περίοδοι αναπαραγωγικού και παραγωγικού κύκλου των αιγών που απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή ως προς την διατροφή είναι:

Η περίοδος των οχειών
Η περίοδος της κυοφορίας και ιδιαίτερα ο τελευταίος μήνας
Η εναρκτήρια φάση της γαλακτοπαραγωγής.
Η περίοδος των οχειών, στις περισσότερες περιπτώσεις συμπίπτει χρονικά με την πιο θερμή εποχή του έτους (καλοκαίρι). Η διατροφή κατά την περίοδο αυτή βασίζεται αποκλειστικά στην βοσκή με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται οι ανάγκες των ζώων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα ζώα να φτάνουν στην οχεία σε κακή θρεπτική οπότε παρατηρούνται μειωμένα ποσοστά συλλήψεων.Για να επιτευχθεί υψηλό ποσοστό συλλήψεων καθώς, και μεγάλη συγκέντρωση τοκετών σε σύντομο χρονικό διάστημα, είναι επιτακτική η ανάγκη χορήγησης συμπληρωματικής διατροφής για την θρεπτική τόνωση των ζώων για χρονικό διάστημα πέντε εβδομάδων, δηλαδή τρεις εβδομάδες πριν και δυο εβδομάδες μετά την εισαγωγή των αρσενικών στο κοπάδι.
Η διατροφή των αιγών κατά την περίοδο της κυοφορίας χωρίζεται σε τρεις φάσεις:

Η 1η φάση συμπίπτει με την αρχή της εγκυμοσύνης (πρώτες 3-4 εβδομάδες), όπου η επιβίωση του εμβρύου συνδέεται με την θρεπτική κατάσταση του ζώου. Η ικανοποίηση των θρεπτικών αναγκών και ιδιαίτερα αυτή σε βιταμίνες είναι πολύ σημαντική γιατί περιορίζει την εμβρυϊκή θνησιμότητα.
Κατά την 2η φάση, που συμπίπτει χρονικά από την 5η – 15η εβδομάδα, εάν τα ζώα βρίσκονται σε καλή θρεπτική κατάσταση η ανάπτυξη του εμβρύου δεν επηρεάζεται από την διατροφή ακόμα και εάν αυτή είναι ελλειμματική.
Και η 3η φάση η πιο κρίσιμη περίοδος από πλευράς διατροφής για τις αίγες είναι το τελευταίο στάδιο της κυοφορίας . Στη διάρκεια των τελευταίων 30 -40 ημερών πριν τη γέννα, η μήτρα με τα έμβρυα μεγαλώνουν πάρα πολύ μέσα στη κοιλιά του ζώου, ιδιαίτερα αν υπάρχει πολυδυμία . Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο χώρος του στομάχου να περιορίζεται σημαντικά και να μικραίνει. Όμως οι ανάγκες του ζώου την ίδια περίοδο, τόσο για να θρέψει τα ερίφια στη μήτρα όσο και για να διαμορφώσει το μαστό του, αυξάνονται πάρα πολύ. Το μικρό στομάχι πρέπει να πάρει πλουσιότερες τροφές “πολυτελείας” σε μικρές ποσότητες.
Είναι καθοριστικό για τη ποιότητα του πρωτογάλακτος και την επιβίωση των νεογέννητων εριφίων, η μάννα να τρώει σωστά και ισορροπημένα ιδιαίτερα μέσα στον χειμώνα. Είναι η περίοδος όπου μπαίνουν τα θεμέλια της γαλακτοπαραγωγής που ακολουθεί.
Το τάισμα ανά ημέρα που ταιριάζει καλύτερα στη περίοδο αυτή είναι :
1. 1- 1,5 κιλό σανός τριφυλλιού ή βρώμης, πλούσιος σε φύλλα και ψιλοκάλαμος (άριστη ποιότητα) μοιρασμένο σε δύο δώσεις ανάλογα με το βάρος της αίγας και την αναμενόμενη πολυδιμία.1.200 έως 1.500 γρ. συμπυκνωμένης τροφής (μίγμα) πρωί – βράδυ μοιρασμένο σε δύο δώσεις. Το μίγμα γαλακτοπαραγωγής πρέπει να είναι οπωσδήποτε εμπλουτισμένο με βιταμίνες και μέταλλα και να φτιάχνεται από ποικιλία ζωοτροφών.Δεν πρέπει να λείψει ούτε ένα γεύμα αυτή την περίοδο αφού παραμονεύει ο κίνδυνος της τοξιναιμίας εγκυμοσύνης.

Κατά την περίοδο της γαλακτοπαραγωγής, εκτός των αναγκών συντήρησης τα ζώα έχουν επιπρόσθετες ανάγκες κυρίως σε ενέργεια και πρωτεΐνη για την παραγωγή γάλακτος. Στις αίγες το μέγιστο ύψος γαλακτοπαραγωγής παρατηρείται κατά την 4η εβδομάδα μετά των τοκετό για ένα χρονικό διάστημα(120 ημερών) και σταδιακά αρχίζει να μειώνεται μέχρι την περίοδο των οχειών, όπου πρακτικά το άρμεγμα διακόπτεται. Όταν η χορηγούμενη ποσότητα τροφής δεν είναι επαρκής κατά την περίοδο της γαλακτοπαραγωγής, τότε τα ζώα καταναλίσκουν σωματικά ενεργειακά αποθέματα με αποτέλεσμα την απώλεια βάρους. Η απώλεια του σωματικού βάρους κατά την περίοδο αυτή είναι μια φυσιολογική λειτουργία χωρίς δυσμενείς επιδράσεις στη υγεία των ζώων. Κατά την περίοδο αυτή η συνήθης πρακτική που ακολουθείτε είναι η χορήγηση προστατευμένου λίπους μέσω των μιγμάτων που προορίζονται προς κατανάλωση για να αυξηθεί η ποσότητα του γάλακτος και για την αύξηση των λιπαρών του γάλακτος.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΑΙΓΩΝ ΜΕ ΝΙΦΑΔΕΣ

Οι νιφάδες δημητριακών είναι μια ειδική μορφή (μορφή φυλλιδίων πάχους), που παράγονται μετά από ειδική επεξεργασία. Τα κυρίως στάδια της επεξεργασίας αυτής των καρπών είναι ο βρασμός (με την επίδραση ατμού) και η συμπίεση (σύνθλιψη) ώστε να πάρουν μορφή νιφάδων. Εκείνο όμως που έχει σημασία δεν είναι η μορφή που παίρνουν οι καρποί των δημητριακών, αλλά οι ΝΕΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, τα καινούρια χαρακτηριστικά που αποκτούν μετά την επίδραση της όλης επεξεργασίας.

Έτσι οι σπόροι των δημητριακών αποκτούν:

Ευχάριστη γεύση
Αφομοιωσιμότητα αμύλου πολύ μεγαλύτερη
Πεπτικότητα αμύλου ως 100%
Αύξηση πορώδους και επιφάνειας όγκου
Η διατροφή με τις εύπεπτες νιφαδοποιημένες τροφές έχει τα πιο κάτω αποτελέσματα (πλεονεκτήματα):

Τελειότερη λειτουργία του πεπτικού συστήματος
Καλύτερη χρησιμοποίηση (από το πεπτικό σύστημα – ευκολότερη πέψη λόγω μη καταπονήσεως του) αχύρων και σανών
Μικρότερη κατανάλωση δημητριακών και γενικά τροφής (γρήγορος χορτασμός)
Σταθερή γαλακτοπαραγωγή ακόμη και μετά από 5-6 μήνες γαλακτοφορίας
Κανονική και σταθερή θερμοκρασία σώματος
Καλύτερη ποιότητα και μεγαλύτερη ποσότητα γάλακτος (υψηλότερη περιεκτικότητα σε λίπος και παραγωγή τυριών ποιότητας)